TRAVIATA

libretto – Francesco Maria Piave
dyrygent – Daniel Oren
reżyser – Michał Znaniecki
projekt scenografii – Luigi Scoglio
projekty kostiumów – Joanna Medyńska
reżyseria światła i video – Bogumił Palewicz
choreografia – Elżbieta Szlufik-Pańtak, Grzegorz Pańtak

Wystąpili:

Soliści
Violetta  – Elena Mosuc, Aurelia Florian
Alfredo – Celso Albelo, Jean-Frarcois Borras
Germont – Ionut Pascu
Gaston – Guy Mannheim
Barone Douphole – Noah Briger
Marchese D’Obigny – Samuel De Beck Spitzer
Dottore Grenvil – Carlo Striuli
Anina – Shiri Hershkovitz
Giuseppe – Mark Sheimer
Messenger – Anatoli Krasik
Party Guest – Sorin Semilian

Chór Opery Izraelskiej pod dyrekcją Ethan Schmeisser

Orkiestra Symfoniczna Rishon LeZion

zespół artystyczny Kieleckiego Teatru Tańca
Joanna Dziwisz, Gracja Górniak, Alicja Horwath-Maksymow, Barbara Karol, Ewa Kocka, Ewelina Kubot-Łącka, Anna Kuc, Monika Kuc–Piechota, Joanna Polowczyk, Sara Sobieraj, Aleksandra Zatorska, Małgorzata Ziółkowska, Radomir Bachar, Dariusz Bujnowski, Krzysztof Dziarmaga, Piotr Górski, Fabian Fejdasz, Jerzy Kaźmierczak, Dawid Kwarciany, Jan Madej, Łukasz Oskar Michalak, Grzegorz Pańtak, Mateusz Pietrzak, Aurimas Sibirskas, Tomasz Słomka, Hubert Stachura, Jan Szahidewicz, Bartosz Wójcik, Zbigniew Zasada, Kamil Zdańkowski

Reżyserem opery jest Michał Znaniecki, z którym Kielecki Teatr Tańca miał okazję współpracować przy okazji opery Turandot zrealizowanej we Wrocławiu. Choreografię przygotowali Elżbieta Szlufik-Pańtak i Grzegorz Pańtak, którzy przy okazji wspomnianej opery Turandot wykazali się doświadczeniem, wyobraźnią i profesjonalizmem w realizacji tak dużych przedsięwzięć.

Tradycja realizowania przedstawień operowych w miejscach ważnych historycznie i archeologicznie istnieje już od wielu lat. Opera Izraelska podążając za tą tradycją po raz pierwszy przygotowała operę na wolnym powietrzu w 2010 roku. Była to opera Nabucco. W kolejnych latach wystawiono Aidę i Carmen. Realizując Traviatę, organizatorzy spodziewali się przyjazdu do tego cudownego miejsca, znajdującego się na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO, dziesiątek tysięcy miłośników opery z Izraela i wielu zakątków świata.

Premiera Traviaty odbyła się 12 czerwca 2014 r. o godzinie 21.30. Opera została wystawiona jeszcze trzykrotnie – 14, 16 i 17 czerwca 2014 r. Wzięło w niej udział wiele znakomitych postaci i instytucji wśród których znaleźli się choreografowie Elżbieta Szlufik-Pańtak i Grzegorz Pańtak oraz cały zespół baletowy Kieleckiego Teatru Tańca. W ciągu kilku tygodni, kamienna pustynia Judzka przeobraziła się w znakomicie funkcjonujący mechanizm artystyczny. W pustynnym, kosmicznym krajobrazie, specjalnie na potrzeby opery, powstały trybuny na 7.500 widzów, całe zaplecze i infrastruktura dla artystów oraz scena ze scenografią ukazującą zasypany Paryż. Wszystko to znalazło się na tle podświetlonej, surowej, potężnej góry Masada, tworząc zapierający dech w piersiach widok. Nie gorzej prezentowała się druga strona, czyli wejście dla widowni. Przyjmując styl francuski, powstało kilka łuków, którymi tysiące widzów przemierzyło setki metrów, kosztując szampana i francuskie ciasteczka, aby znaleźć się na trybunie. Tradycyjne dzwonki teatralne, obwieszczające początek przedstawienia, zastąpiło uderzanie w olbrzymi talerz. Międzynarodowa publiczność powstała, aby wysłuchać hymnu Izraela w wykonaniu kilkudziesięcioosobowej orkiestry pod batutą Daniela Orena.

Pierwszą scenę rozpoczęli tancerze Kieleckiego Teatru Tańca odgrywając na tle projekcji wielkiego zegara upływający czas. Również trzeci akt rozpoczął się mocnym, tanecznym uderzeniem naszych artystów. Tym razem scena należała wyłącznie dla nich. Porywająca choreografia, brawurowe wykonanie tańca hiszpańskiego, towarzyszące choreografii autorstwa Państwa Pańtaków płomienie i sztuczne ognie, nie bez powodu wznieciły falę owacji.Tancerze KTT towarzyszyli również głównej bohaterce opery w ostatniej drodze życia. Ubrani na czarno, z czarnymi maskami i ozdobami na głowach, odegrali poruszający taniec śmierci. Na pochwałę zasługuje tutaj polski reżyser światła Bogumił Palewicz, który z postaci wydobył olbrzymie, posępne zjawy na obraz duchów przeprowadzających Violettę do krainy umarłych.

Udział w operze był dla całego zespołu KTT wydarzeniem wyjątkowym, prestiżowym i zaszczytnym. Wyczytane na początku i na końcu przedstawienia słowa “KIELECKI TEATR TAŃCA Z POLSKI”, “CHOREOGRAFIA ELŻBIETA SZLUFIK-PAŃTAK, GRZEGORZ PAŃTAK” przyprawiały o dreszcze i napełniały niesamowitą dumą. Móc tam być i myśleć “to mój Teatr” to niezapomniane przeżycie. Każdy Kielczanin i Polak może poczuć tą samą dumę i zaszczyt, bo to nasz wspólny Teatr reprezentował nas na tak wyjątkowym wydarzeniu.