SODOMA I GOMORA
choreografia – Kamil Zdańkowski
muzyka – John Murphy, Armand Amar, Max Richter
reżyseria świateł – Grzegorz Pańtak
projekcje – Adam Bakalarz
OBSADA
Lot – Aleksander Staniszewski
Żona Lota – Alicja Horwath-Maksymow
mieszkańcy Sodomy i Gomory – Małgorzata Boruń, Julia Domagalska, Małgorzata Kowalska, Monika Kuc-Piechota, Katarzyna Lipiec, Pamela Paprota, Anna Piotrowska, Marta Starostecka, Oliwia Teodorczyk, Klaudia Tkaczyk, Sandra Zybała, Bartłomiej Banasiak, Szymon Pacholec, Dawid Pieróg, Mateusz Wróblewski, Piotr Ziółkowski
Starotestamentowa historia o Sodomie i Gomorze opowiada o mieszkańcach dwóch miast kananejskich. Deprawacja i rozpusta ich mieszkańców doprowadza do tak wielkiego gniewu Boga, iż postanawia położyć kres szerzeniu się zła i zniszczyć oba miasta. Dokładniejsza analiza, dokonana w oparciu o wiedze historyczną, znajomość uwarunkowań politycznych oraz świadomość symbolicznego języka Biblii, rzuca na tą opowieść nowe światło. Pycha, niegodziwość, rozpusta pogarda dla prawa ludzkiego i boskiego doprowadziły oba miasta do upadku moralnego. W historii tej mamy również do czynienia z toksycznym oddziaływaniem zdeprawowanego społeczeństwa na jednostkę, przy czym, co warto podkreślić, jednostka nie pozostaje całkowicie bezbronna. Wykorzystując szeroko rozumiany taniec współczesny, jako formę wyrazu artystycznego otrzymujemy interpretację przypowieści w ujęciu, gdzie głównym motywem, w opisie upadku moralnego, jest rzymskokatolickie pojęcie Siedmiu Grzechów Głównych.
KAIN I ABEL
choreografia – Aleksander Staniszewski
muzyka – Emil Tabakov ( Publisher: Yorke Edition), Gustaw Holst
reżyseria świateł – Grzegorz Pańtak
OBSADA
Kain – Mateusz Wróblewski
Abel – Dawid Pieróg
Ewa – Małgorzata Kowalska
Zazdrość – Szymon Pacholec
Plugawe myśli – Małgorzata Boruń, Marta Starostecka, Oliwia Teodorczyk, Klaudia Tkaczyk
Biel wolą Boga – Julia Domagalska, Katarzyna Lipiec, Anna Piotrowska, Bartłomiej Banasiak, Kamil Zdańkowski, Piotr Ziółkowski
Inspiracją spektaklu jest biblijny fragment z Księgi Rodzaju. Treść opisywanej w niej historii braci Kaina i Abla jest powszechnie znana, nawet poza chrześcijaństwem czy judaizmem. Na pierwszy rzut oka wydawać się może, że jest to krótka folklorystyczna legenda o dwóch skłóconych braciach, czy też moralizatorska opowieść o kacie i ofierze, gdzie dobro upostaciowione w figurze niewinnego Abla zostaje uwznioślone, a zło, którego archetypem jest grzeszny Kain zostaje potępione. Warto jednak zwrócić uwagę na relacje, jaką każdy z braci nawiązuje z Bogiem. Kain i Abel różnią się między sobą wiekiem, temperamentem, osobowością a także stylem życia. Te różnice powodują, że wzajemne powiązanie każdego z nich z Bogiem jest inne. Z tej inności wynika ocena Boga. Spektakl ukazuje tajemnicę intymnej zależności między człowiekiem a Bogiem.