Rezerwacje biletów pod nr tel. 41 361 27 46
Bilety w cenie 30, 40, 50 zł do nabycia w kasie KTT, Plac Moniuszki 2B od 15 kwietnia 2013 r.
W sprzedaży również karnety 3-dniowe (26, 27, 28 kwietnia) w cenie 60, 90, 110 zł.
Kasa czynna w dni powszednie w godzinach 15.00 – 18.00 oraz dwie godziny przed spektaklem.
Święto wiosny
muzyka IGOR STRAWIŃSKI
choreografia ANGELIN PRELJOCAJ
premiera 16.03.2013
Premiera Święta wiosny w choreografii Angelin Preljocaj’a odbyła się w 2001 r. w Staatsballett Berlin. W premierze udział wzięli tancerze Ballet Preljocaj i Staatsballett Berlin. Preljocaj rozgrywa akcję spektaklu w minimalistycznej scenografii. W przestrzeni, w której dokonana zostanie ofiara, znajdują się sześciany imitujące trawiasty grunt. Ta oszczędna, surowa sceneria uwydatnia pierwotną, silną relację pomiędzy naturą a człowiekiem. Staje się nie tyle tłem, co współuczestnikiem barbarzyńskiego obrzędu. Choreografia Preljocaja uwydatnia rozdźwięk pomiędzy konstytutywnym, pierwotnym związkiem człowieka z naturą, a kruchą, złudną relacją z drugim człowiekiem. Dramatyzm rozgrywających się wydarzeń spotęgowany jest realistycznym ukazaniem relacji i agresji.
Mężczyźni obserwują zmysłowo poruszające się kobiety. Narasta energia witalnej seksualności. Soczystość i gwałtowność ruchów potęguje współodczuwanie tworzących się par. W rytmicznym pędzie Gromada wpada w trans, podczas którego przenika przez nią myśl naznaczenia ofiary. Staje się to niepostrzeżenie. Gromada otacza Wybraną ze wszystkich stron. Ona rozpaczliwie próbuje uciec z rytualnego kręgu, szarpie się, dziko i gwałtownie broni swego istnienia. Jest świadoma nieuchronności własnego, okrutnego losu, mimo to pierwotne instynkty każą jej zawzięcie walczyć. Grupa pozostaje nieugięta. Zdziera z Wybranej ubranie, by dokonać rytualnego gwałtu. Upokarzana ofiara zapamiętale broni się nadal, jednak finał obrzędu zbliża się nieuchronnie…
Minus 2
Choreografia: Ohad Naharin
Asystent choreografa: Yoshifumi Inao
Kostiumy: Rakefet Levy
Reżyseria światła: Avi Yona Bueno
Premiera: 26.11.2010
Jak deklaruje Ohad Naharin: „Minus 2” to forma rekonstrukcji. Lubię przerabiać, zmieniać istniejące fragmenty, stwarzać możliwość spojrzenia na nie z innej perspektywy. To zawsze uczy mnie czegoś nowego o mojej pracy i buduje nową kompozycję. Użyłem scen z różnych prac. To tak jakbym opowiadał tylko początek, środek lub koniec wielu historii, ale kiedy złożyłem je w całość, rezultat okazał się równie spójny, jak oryginał. Może nawet bardziej”.
Polski Teatr Tańca istnieje od 1973 roku, jest profesjonalnym autonomicznym zespołem, którego oblicze przeszło ewolucję od spektakli ukształtowanych formą teatru baletowego do współczesnego gatunku: teatru tańca, który charakteryzuje przekraczanie granic rodzajowych, technicznych i stylistycznych, wyzwalanie się z przypisanych tradycją środków wyrazu, skłanianie ku interdyscyplinarności, poszukiwanie nowych przestrzeni teatralnych i oparty na kreatywnej improwizacji proces tworzenia.
