13-16 października 2016 r. – INAUGURACJA SEZONU ARTYSTYCZNEGO 2016/2017
Bilety na spektakle w cenie 30, 40, 50 zł.
Rezerwacje pod nr tel. 41 367 67 12 lub poprzez e-mail: impresariat@ktt.pl
Grupom zorganizowanym powyżej 15 osób przysługuje zniżka w wysokości 5 zł na każdym bilecie.
13-16 października 2016 r. – Międzynarodowe Warsztaty Tańca Jazzowego
13 października 2016 r. godz. 19.30 – „Polowanie na czarownice” – spektakl baletu Opery na Zamku w Szczecinie, chogreografia Cathy Marston
14 października 2016 r. godz. 19.30 – „Sideways rain” – premiera Kieleckiego Teatru Tańca, choreografia Guilherme Botelho
POLOWANIE NA CZAROWNICE – Annamiggeli Tschudi zmarła w 1810 r. prawdopodobnie w polskiej części Ukrainy, z dala od rodzinnej miejscowości Glarus w Szwajcarii, gdzie znana była z powodu tragicznego w skutkach wydarzenia: gdy miała osiem lat, zatrudniona w jej rodzinnym domu pokojówka Anna Göldi rzekomo rzuciła na nią urok. Pewnego dnia w jej szklance z mlekiem znaleziono igły i gwoździe, uznano wówczas, że Göldi włożyła je tam w złym zamiarze. Natychmiast ją odprawiono.
Wkrótce Annamiggeli zaczęła wymiotować igłami i kuleć. W przekonaniu,że Göldi użyła czarów, aby w ten sposób zemścić się, wysłano za nią poszukiwaczy, sprowadzono z powrotem do Glarus i zmuszono do „uleczenia” Annamiggeli – czym dowiodła swojej winy. Rzeczywiście, zdrowie Annamiggeli nieco się poprawiło, ale Göldi w następstwie tego poddano torturom i stracono. Fakt, że nazwisko Anny Göldi dziś jest powszechnie znane, zawdzięczamy przede wszystkim powieściom Kaspara Freulera i Eveliny Hasler, jak i filmowi w reżyserii Gertrudy Pinkus. Publicysta i redaktor Walter Hauser przeprowadził badania naukowe poświęcone mordowi sądowemu, którego ofiarą była Anna Göldi, a ich wyniki opublikował w 2007 r. w pracy pełnej materiału faktograficznego. Autor też przyczynił się do oficjalnej rehabilitacji Anny Göldi, która nastąpiła w 2008 r. W związku z uniewinnieniem Anny pojawiają się pytania dotyczące innych osób związanych ze sprawą: skoro Anna jest niewinna, czy to znaczy, że Annamiggeli jest winna? Może to właśnie z powodu jej oskarżenia torturowano i stracono Annę? A co z państwem Tschudi i osobami z zarządu gminy? Jak ocenić ich reakcję na oskarżenia płynące z ust ośmioletniego dziecka, które obwiniło służącą?
Annamiggeli nie znalazła spokoju, jako osoba dorosła wciąż była uwięziona w świecie pełnym udręki. Fakt, że w związku z rehabilitacją Anny winą mogłaby być obarczona ona sama, dociera do niej niczym szok. Stara się dokładnie przypomnieć sobie wydarzenia z tamtego etapu życia. Po raz kolejny odtwarza je, wnikając warstwa po warstwie w przeszłość. Teraz, z perspektywy osoby dorosłej, inaczej widzi ojca Johanna, matkę Elsbeth oraz rodzeństwo, sąsiadów, ale też samą Annę Göldi. Prawda jest głęboko zakopana, Annamiggeli wydobywa jednak wspomnienia, cofając się w czasie i coraz dokładniej analizując związki łączące osoby w jej otoczeniu. Kto naprawdę jest winny w tej strasznej historii? Kto zgrzeszył przeciwko komu? Czy żywi mają prawo osądzać zmarłych?
SIDEWAYS RAIN – taniec, czysta choreografia
Hipnotyczny wyścig, który w przeciwieństwie do innych dzieł Botelho nie czerpie z codzienności, lecz wyłania się z abstrakcji. Ostentacja przechodzenia tancerzy przez scenę, bez ról i motywacji, wydobywa z nich magnetyczną siłę, staje się emblematem współdziałania kosmicznej energii i ludzkiego życia. Choreograficzny walec złożony z piętnastu ciał przetacza się nieustępliwie z lewej do prawej strony sceny. Rytmiczne gesty i minimalistyczne ruchy odzwierciedlają cykl rodzenia się i umierania, spojony w konsekwentną, precyzyjną kompozycję. Anonimowe postaci płyną przez scenę jak wektory czasu. Bezlitosność tego ruchu pochodzi z daleka, jest kontynuacją pierwotnego tempa, lotu komety, głębin morza, ruchu bakterii. Energia emanuje na tańczące ciała i publiczność. W wartkim przepływie figur trzeba znaleźć algorytm, poddać się jego opresyjnej łagodności. Człowiek według Botelho reprezentuje obecność starszą od niego samego. Jedno za drugim ciała przemierzają scenę w akcie powtórzenia, tworzą ślady nieuchronnie odnawianej obojętności. Tancerze próbują dotrzymać tempa samym sobie, w pościgu mijają się, ale nigdy nie spotykają. Poruszająca opowieść o pamięci: zarówno intymnej i indywidualnej pamięci
Choreografia: Guilherme Botelho
Asystent choreografa: Amaury Réot
Muzyka: Murcof
Światło: Jean-Philippe Roy
Kierownictwo techniczne: Eloi Gianini
Scenografia: Guilherme Botelho, Stefanie Liniger, Gilles Lambert
Kostiumy: Marion Schmid według projektu Julii Hansen
Producent: Sara Dominguez, Christophe Drag
Tancerze/performerzy zespołu Alias: Adriano Coletta, Victoria Hoyland, Angela Rabaglio, Amaury Réot
Tancerze/performerzy Kieleckiego Teatru Tańca: Marta Starostecka, Arkadia Ślósarska, Joanna Wachnienko, Izabela Zawadzka, Krzysztof Dziarmaga, Tomasz Słomka, Aleksander Staniszewski, Kamil Zdańkowski
Polscy tancerze/performerzy niezależni: Liwia Bargiel, Natalia Dinges, Helena Ganjalyan, Jasiek Grządziela, Kamil Wawrzuta
Produkcja Sideways Rain: Alias
Koprodukcja Sideways Rain: La Bâtie, Festiwal w Genewie, Théâtre du Crochetan, Théâtre Forum Meyrin
Produkcja w Polsce: Fundacja Ciało/Umysł
Kurator projektu: Edyta Kozak
Kierownik produkcji: Małgorzata Haduch
Koprodukcja w Polsce: Alias Cie | Kielecki Teatr Tańca
Partner: Instytut Muzyki i Tańca
Spektakl zawiera sceny nagości.
