SIDEWAYS RAIN
Premiera spektaklu odbyła się 30 września 2016 r. w ramach Festiwalu CIAŁO/UMYSŁ, natomiast w Kieleckim Teatrze Tańca w dniu 14 października 2016 r.
Czas trwania: 60 min
choreografia – Guilherme Botelho
asystent choreografa – Amaury Réot
muzyka – Murcof
światło – Jean-Philippe Roy
kierownictwo techniczne – Eloi Gianini
scenografia – Guilherme Botelho, Stefanie Liniger, Gilles Lambert
kostiumy – Marion Schmid według projektu Julii Hansen
producent – Sara Dominguez, Christophe Drag
produkcja – Alias
koprodukcja – La Bâtie, Festiwal w Genewie, Théâtre du Crochetan, Théâtre Forum Meyrin
produkcja w Polsce – Fundacja Ciało/Umysł
kurator projektu – Edyta Kozak
kierownik produkcji – Małgorzata Haduch
koprodukcja w Polsce – Alias Cie | Kielecki Teatr Tańca
partner – Instytut Muzyki i Tańca
obsada premierowa
tancerze/performerzy zespołu Alias – Adriano Coletta, Victoria Hoyland, Angela Rabaglio, Amaury Réot
tancerze/performerzy Kieleckiego Teatru Tańca – Marta Starostecka, Arkadia Ślósarska, Joanna Wachnienko, Izabela Zawadzka, Krzysztof Dziarmaga, Tomasz Słomka, Aleksander Staniszewski, Kamil Zdańkowski
polscy tancerze/performerzy niezależni – Liwia Bargiel, Natalia Dinges, Helena Ganjalyan, Jasiek Grządziela, Kamil Wawrzuta
Hipnotyczny wyścig, który w przeciwieństwie do innych dzieł Botelho nie czerpie z codzienności, lecz wyłania się z abstrakcji. Ostentacja przechodzenia tancerzy przez scenę, bez ról i motywacji, wydobywa z nich magnetyczną siłę, staje się emblematem współdziałania kosmicznej energii i ludzkiego życia. Choreograficzny walec złożony z piętnastu ciał przetacza się nieustępliwie z lewej do prawej strony sceny. Rytmiczne gesty i minimalistyczne ruchy odzwierciedlają cykl rodzenia się i umierania, spojony w konsekwentną, precyzyjną kompozycję. Anonimowe postaci płyną przez scenę jak wektory czasu. Bezlitosność tego ruchu pochodzi z daleka, jest kontynuacją pierwotnego tempa, lotu komety, głębin morza, ruchu bakterii. Energia emanuje na tańczące ciała i publiczność. W wartkim przepływie figur trzeba znaleźć algorytm, poddać się jego opresyjnej łagodności. Człowiek według Botelho reprezentuje obecność starszą od niego samego. Jedno za drugim ciała przemierzają scenę w akcie powtórzenia, tworzą ślady nieuchronnie odnawianej obojętności. Tancerze próbują dotrzymać tempa samym sobie, w pościgu mijają się, ale nigdy nie spotykają. Poruszająca opowieść o pamięci: zarówno intymnej i indywidualnej pamięci
Spektakl realizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Zamówienia choreograficzne 2016.
Spektakl zawiera sceny nagości.
Galeria
